(łac. pobożne, duchowe czytanie) - forma modlitwy oparta o pogłębioną lekturę tekstów biblijnych stanowiąca część tradycji Kościoła katolickiego. Znana była już w okresie patrystycznym (IV - V w.). Rozwinęła się w okresie późnego średniowiecza (traktat De modo orationis), by zaniknąć prawie całkowicie w XV w. wraz z tzw. devotio moderna. W tym okresie coraz bardziej popularna stawała się modlitwa myślna, która w niewielkim stopniu opierała się na lekturze biblijnej. Lectio Divina jako forma modlitwy zakonnej i pozazakonnej zaczęła odradzać się w XX w. wraz z rozwojem francuskiego ruchu biblijno-liturgicznego. Dei Verbum, jeden z oficjalnych dokumentów Soboru Watykańskiego II poleca tę formę modlitwy wszystkim wierzącym.
Struktura Lectio Divina
Przy tej metodzie modlitewnej ważny jest wybór czasu, miejsca oraz właściwe przygotowanie. Czterema podstawowymi elementami Lectio Divina są:
- Lectio - (lektura tekstu biblijnego),
- Meditatio - (jego medytacja),
- Oratio - (modlitwa serca) i
- Contemplatio - (kontemplacja - wsłuchanie się w to, co Bóg ma do powiedzenia).
Różne szkoły duchowości i tradycje, np. zakonne, propagują i praktykują własne warianty Lectio Divina.
Metoda Franciszkańska
Lectio Divina nazywana jest przez franciszkanów Lekturą modlitewną Słowa Bożego. W/g ich reguły życie polega na zachowywaniu Ewangelii Jezusa Chrystusa i naśladowaniu go. Przełożeni zakonu, zalecają członkom wspólnoty zbliżenie się do Słowa Bożego - tzn. Biblii - poprzez czytanie go, przyswajanie, wprowadzanie w życie, osobiście i w grupie.
Składają się na nią:
- Przygotowanie: wezwanie Ducha Świętego, usunięcie przeszkód wewnętrznych i zewnętrznych, które mogą zakłócić przebieg modlitwy, tzn. wejście w kontakt z Bogiem,
- Lektura i słuchanie Słowa Bożego w połączeniu z weryfikacją zrozumienia za pomocą odpowiednich środków (np. Katechizm Kościoła Katolickiego),
- Pogłębienie i przyswojenie Słowa Bożego: zapamiętanie kluczowych zdań, podjęcie konkretnych życiowych decyzji, osąd i przemiana uczuć,
- Oddanie słowa poprzez modlitwę uwielbienia, dziękczynienia, błogosławieństwa, błagania i prośby,
- Pobożność jako wola czynienia dobra, piąty etap polegający na podjęciu konkretnego postanowienia, wprowadzenie Słowa w czyn.
Metoda Karmelitańska
Metoda propagowana przez włoskiego karmelitę Brunona Secondina, który organizuje spotkania dla rodzin i osób zainteresowanych tą formą modlitwy w rzymskim kościele Santa Maria in Traspontina:
Uważne poszukiwanie
- Wezwanie Ducha Świętego
- Lektura tekstu biblijnego
- Medytacja, polegająca na powolnej analizie każdego zdania i tekstów paralelnych
- Zaznajomienie się z tym, co o danym tekście mówi tradycja Kościoła (egzegeza, ojcowie Kościoła, sztuka sakralna, święci, itd.)
- Oświecenie, osąd życia w oparciu o przeczytany fragment tekstu biblijnego
Szczera odpowiedź
- Modlitwa, np. psalmami
- Kontemplacja, doświadczenie obecności Boga w historii i własnym życiu
- Dzielenie się Słowem Bożym w konkretnej wspólnocie
- Zapamiętanie jednego zdania
- Czyn, podejmowanie decyzji w oparciu o medytację i kontemplację.
Możemy czytać Pismo św. fragmentami, kolejno, od początku do końca, można czytać wybiórczo, ale można też skorzystać z tekstów przewidzianych do czytania na konkretny dzień na Mszy św. Dla ułatwienia podajemy teksty czytań mszalnych na każdy dzień.